ივანე წიკლაური (ჯურხათ ივანე) – ამაშინდელი დღეები დარჩება გაუხუნარი

აკადემიური წიგნი, თბილისი 2021

მასალები შეკრიბეს და გამოსაცემად მოამზადეს ცისანა ლომიძემ და დათო ჭელიძემ

ფინანსური მხარდაჭერისთვის მადლობას მოვახსენებთ ქ-ნ ნანა ხოჭოლავა-მაჭავარიანსა და ბ-ნ დავით მაჭავარიანს

ISBN: 978-9941-9761-2-4

ივანე წიკლაური წარმოშობით ხევსურეთიდანაა.

დაიბადა 1940 წლის 15 მარტს დუშეთის რაიონის სოფელ როშკაში. 1951-52 წლებში ხევსურეთის მოსახლეობა

ბარში ჩამოასახლეს. ივანეს ოჯახიც დასახლდა დედოფლისწყაროს რაიონის სოფელ არხილოსკალოში.

მოგვიანებით ოჯახმა ხევსურეთში დაბრუნება მოახერხა. 1958 წელს ივანემ დაამთავრა ბარისახოს საშუალო

სკოლა. 1966-67 წლებში მუშაობდა სოფელ ხონეში სკოლის მასწავლებლად. 1967-72 წლებში სწავლობდა

თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ისტორიის ფაკულტეტზე. 1973 წლიდან მუშაობდა საქართველოს

მეცნიერებათა აკადემიის არქეოლოგიური კვლევის ცენტრში. ჟინვალის არქეოლოგიურ ექსპედიციაში (შემდეგში აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის არქეოლოგიური ექსპედიცია) მეცნიერ მუშაკად. ექსპედიციის ბაზაზე შეიქმნა მზვერავი რაზმი (ხელმძღვანელი ივ. წიკლაური). რაზმმა აღრიცხა ათასამდე სხვადასხვა ხასიათის ისტორიულ- არქეოლოგიური ძეგლი: მთიულეთ- გუდამაყრის, ფშავ- -ხევსურეთის, ხევის, თუშეთის ხეობებში, ქსნის აუზში. კითხულობდა ლექციებს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. ივანე

ბავშვობიდანვე ეზიარა ფშავ- ხევსურულ ადათ- წესებს, მითოსს, ფოლკლორულ მასალას. მას ახლო ურთიერთობა ჰქონდა პოეტ ივანე წიკლაურთან (მამუკათ ივანე) და ომა წიკლაურთან (მგელათ ომა).

ლექსების წერა ადრეულ ასაკში დაიწყო. ის თავის სულიერ განწყობასა და განცდებს ლექსად გადმოგვცემს. ივანეს ადრეული ლექსების უმეტესობა დაწერილია მშობლიურ სოფელ როშკაში, ხონეში. გვიანდელი

ლექსები სხვადასხვა დროსაა დაწერილი. სოფელ როშკაში თოვლის ზვავმა დაანგრია მისი მშობლიური

სახლი. მატერიალურ ღირებულებებთან ერთად განადგურდა ლექსებიც.